SÜKÛT
Konuşurken, sus pus olduğuma bakma,
Yazarken rahatım ben. Suskunluğum, pısırıklıktan sanma, Peygamber ümmetiyim ben. Bir de sessizler den kork derler, Konuşmayı çok sevenler, Ya hayır konuş, ya sus diyen, Peygamber ümmetiyim ben. Söz gümüşse sükût altın, Kıyamette artık çok yakın, Fazla sözden sende sakın, Peygamber ümmetiyim ben. Boş lafı sevmem oldum olası, Kaç kelam ettim, şunun şurası, Kötü sözün ödenir faturası, Peygamber ümmetiyim ben. Hep aynı şeyleri söyler durursun, Nefretinin içinde boğulursun, Sanki padişah tohumusun, Peygamber ümmetiyim ben. Az yemek ye, az söz söyle, çok dua et, çekil şöyle, Sen ne dersen de, iyiyim böyle, Peygamber ümmetiyim ben. Çok kırıldım, kırmadım hiç, Haksızlığa uğradım, demedim piç, Bu yaşa kadar beddua etmedim hiç, Peygamber ümmetiyim ben. Konuşursam yer yerinden oynar, Ben susunca, o kendini haklı sanar, Bendeki sabır sende ne arar, Peygamber ümmetiyim ben. Her şeyi görür, görmezden gelirim, Senin bildiğinden, fazla bilirim, Yanlış yapmamaya, var yeminim, Peygamber ümmetiyim ben. Kötülükten kim kazanmış, Doğru bildiklerim hep yalanmış, Sevdiklerine, bile bile kanmış, Muhammet ümmetiyim ben. Zülfiye ERDOĞAN |
Kutluyorum güçlü kalemi
Yüreğin var olsun
_________________________________________Saygılar selamlar