Gözlerim....
Yine unutmuş gözlerim uykuyu.
Uzaklara dalıp ayrılıyorlar benden. Belki biraz sevgi arıyorlar. Belkide şevkate muhtaç kalmışlar. Bana şikayet ediyorlar yanlığı. Sılanın hasretini,yokluğunu ve özlemini. Kadere isyan ediyorlar nafile olduğu halde. Mahkum ediyorlar beni karanlık bir dünyaya. Işığım kararıyor benim geceleri. Masum bir sancı sarıyor yüreğimi. Olmayan sevgimde ayrılıyor benden. Bi ben kalıyom bide bana yabancı kendimlen. Derdim artıyor,sevgin yok oluyor. Kabuslarım çoglıyor ruyalarımda. Pusuda yatan kahpe kötülükler dolaşıyor. Hayallerinde her gün dahada çoğalıyor. Kalleşlikler sarmış etarafımı bi diz boyu. Izdıraplarım olmuş zından derin bi kuyu. Yok kimsem yanımda saçlarımı okşasın,desin uyu. Çözemedim beni çıkmaza iten şu duygumu. Mehmet Kılıçel |