İstanbul semalarındaki düşler ağlıyor bugün
Gözyaşlarını siliyor bulutlarına
Kanat çırpmayı bırakmış tüm kuşlar
Kimin üzerine düşse keder elbisesini kuşanıyorlar
Ağrı Dağı’nın başındaki o deli rüzgar
Çıkıp gelmiş buralara kadar
Birşeyler anlatmaya çalışıyor bana
Bilemedim
Nazlı yardan bir haber mi var acaba
Uğultular arasında iki kelam düşüyor
Belli belirsiz dudaklarından
Özlemiş beni ben olan
Feryadım dövünürken ortalarda
Dizlerim canı çekilircesine yaşlanıyorlar
Yavru bir ceylan dalanıyor etrafımda
Avcısından medet umarak
Nasıl ayrılsınki namlunun ucundaki mermi sebebinden
Hiç görülmüş müdür gece ile günün el tutuştuğu
Demir parmaklık vazgeçer miydi mahkumu olduğu yerden
Ne şeytan günahından
Ne de bir ölü sıcak topraktan
Bende vazgeçmem emanetinden
Özlemin başım gözüm üstüne..
Elifçede