AYAK İZLERİME BASMAMALIİştesiniz Telaştasınız Bir de arada uyuyorsunuz Hasılı rahatsınız siz Huzurunuz da var bir nebze Bense savaştayım Adını koymadığım bir savaşta Neden Niçin Ve nasıllarla başlayan bir savaş Kendimin savaşı işte Ne zaman güzel düşünmek istesem Nefis yemekler gelir önüme Deste deste paralar Lüks evler arabalar Saçlarına dokunmaya kıyamadığım sarışın kızlar gelir bir de -Ama benim derdim bunlar değil ki- Ne zaman yüzümü aydınlığa çevirsem Yırtıcı pençeleriyle düşman başımda Hücum diyor Hücum ediyor bütün acımasızlığıyla Göğüs kafesimdeki serçeyi ürkütüyor Bilmediğim hayvancıklar kemiriyor beynimi Yüreğimi avuçlarında sıkıyor kanatıyor Bazen de gözlerime batıyor Göremiyorum Ve Acımasız acılar büyüyen içimde Baykuşlar tünüyor Pençeleri arasına alıp götürüyor korkularım Beni bilmediğim bir yere Hiç bilmediğim bir biçimde Uçurumlardan fırlatıyor aşağılara Ben çırılçıplak çırpındıkça hiddeti artıyor İçime zincirlenmiş düşmanın -Teslim de olamam ya- Kırmalıyım zincirleri Def etmeliyim diyorum Nafile Bitmeli bu savaş, -Hem de ben kaybetmeden Ve de gitmeden ben- Bitmeli bu çile Ama nasıl Nasılsa nasıl bitmeli diyorum sadece Nihayet Rahatı kaçmalı bu pençelerin Alnına bir kurşun sıkıp gerekirse Bitirmeliyim hükümranlığını –yoksa ben biteceğim- Bana benden yakın bir ateş inmeli içime gitmeli ona dair ne varsa Takip etmemeli beni ve de çıkmalı içimden Ayak izlerime basmamalı bir daha Ocak 2015 Simav Yunus ÇETKİN |