BİR ŞEHİR DAHA ESKİDİAnnesini kaybeden çocuk gibi Gözlerimde pür telaş bulutlar Göğsümde kırılgan bir cemrenin ayak sesiyle Şikayetsiz bir kanama zamansız yokluğuna her hatırlayışımda sesini göç eden kırlangıçlar gibi, yüzünün gamzeleri Hiç gülümseyemedi ya hani dudaklarım yüzüne Nehirler dolusu gözyaşım hiç akamadı ya hani mevsiminde güllere Hep emanet şafakla uyandım sabahlara Yamalı bir ömrü bıraktım ardımda Yırtıp attım zaten zamanları, yıldızsız takvimlerden Sen giderken. Ben hep kıyılarda kalmışlığın sancısında Ve sen Kırmızı bir yanlızlık oluyorsun Saçlarımda teninin kokusu Adının baş harfine vurgun Bir şehir daha eskidi ocak 2015 gONCa |
tebrıklerimle