Masalın adı yok
Bir söz/ün/le düşmüştü aslında yürek
ne çok kir saklamıştı oysa her kan sıçrayışında ne çok damarı çürütmüştü Ne çok uykuları yıldızlara kurban etmişti dinmeyen sızılarıyla. Anlatılan masallara aklını teslim etmişti ta ki kitapları kendi aklıyla okuyana kadar En güzel hayallerini o masallarda saklasayabilse görmeseydi gözüyle, Dinlediği masallarda üşümüştü dudakları ilk patlayan volkanların ateşi ile tutuşmuşken yüreği. Ay küskünken zifire bulanırdı iklimleri Yağmur yüklü bulutlar sararken pencerelerini. Sırılsıklam bir toprak bir filize can katma çabasında Bir cenin ağlar gibi annesi’nin karnında Aydınlığa doğma amacıyla Nafile, paslı kilitler, anahtarı kayıp kapıların yaşanmadan bitmiş hayat Masal sofrasında Sel önüne katıp götürmüş, masallardan kalan hücrelerini Ay ayrılık doğurmuş her doğduğunda Güneş kavurmuş tek bir yeşili kalmamış ovaların Sustum, ve sus. kaldığım yerde uykulara teslim yüreğim. ocak 2014 gONCa |
ödülünü hak eden güzel dizelerdi
yürekten kutlarım şiirdaşımı
sevgilerimle