UZAK TÜM GÖZLERDEN
Yankılı seyirlerin nihayetinde iken
O ömürler sorgulayan, sorgulatan Yokuş aşağı tümlerken Koca bir ayraç öncesi ve sonrasında. Ahenksiz, uyumsuz düşüngeç hülyalar Kanatsız çırpınışlarla… Rengi tek belirteç Siyahtan en beyaza Tüm o vurucu darbeler İlahi fırça can verirken varlıklara. Bazen bir ressam Bazen bir şair Anla ki inanmayandır kâfir. Masum ve güleç bir çocuk Başak rengi saçları Gözlerinde saklı gökyüzün bulutları. Asil ve hatırşinas annenin varlığı Korumacı ve korunaklı Tüm evrenin tanrıçası. Doğurgan ve kadın Sıcak ve sevgi dolu… Ne gelgeç sevdalar Ne de susturulmuş öfkelerin isyanı Ellerimle inşa etmişken o ıssız sığınağı. Gizil ve uzak tüm gözlerden. Huzur ve sevgi değil midir kulun niyazı Her daim inanç iken ruhun tek gıdası. Varmadan son durağa Saatler vururken umudu. |
Özlem Demirkaya &*.*&