Düşersin er ya da geç sen de
Muhtelif cümlelerde saklı iken sayısız imge.
Hibe etmişken onlarca düşü
Özlemdir olsa olsa aşkın süsü.

Sıkılgan mizacımda saklı sürrealist sanrılar
Kırılgan her daim
Öncesinde hiç olmadığı kadar
Ve onca söylemin nezdinde…

Demir aldı yalnızlık
İçinde saklı o rüzgâr
Biraz bedbaht belki biraz sitemkâr.
Nasıl nasıl çağlar yaşlar
Yine de yeniden durmaksızın kanar.

Hem ilk hem son
Ne gelgeç ne eksik
Tümlenmişken alabildiğine
Zikretmem asla tek bir kelime.
Her bir yudumu ömrün
Her bir penceresi şu kırık gönlün
Hele ki koşullandığım o mecburi sürgün
Yeniden başa dönmek mi
Hâşâ, ne mümkün…

Düştü yolum sona en sonunda
Bir hiçim işte belli ki nazarında
Ne güzeldi hayat öncesinde
Nasıl da başlamıştı masal tadında.

Döngü aynı
Avuçlarımda saklı zaman
Devran yorgun fazlasıyla
Dünde kaldı çoktan
Ne varsa bu düşten arda kalan.