hiç görmediler gidişini,
senin elvedalarınla hiç tanışmadılar..


’susturmak zorunda kalmadım hiç!.. yakarışlarını..
ve saklamak, olmadık yerlerde ağlayışlarını!..


ve sokak sokak;
seni arayacak zaman bırakmadım gözlerime,

’gözlerimi resminle kandırdım!..

’hiç sensiz kalmadılar,
anlamadılar yokluğunu, sen hep varmışsın gibi baktılar,
gözlerimden gidişini zor’da olsa saklamayı başardım..

ama;

yüreğim korkutuyor şimdi bütün organlarımı..

iyice dayanılamaz oldu yokluğun,
’yüreğim
anlamsız anlarda bile ayaklanmaya başladı,
endişeleniyorum;
yeniden devrimler yaratmaya başlayacak diye!..
yorulup senin sevgisizliğinden!..
gittiğini gözlerime anlatacak diye..

’çok korkuyorum; yüreğimden..

derinlerde bir yerde sakladığı yokluğunu, saçarsa ortalığa diye!..

çünkü;
gözlerimi resminle kandırıyorum..