KIRK SATIRher gece kırk satıra yazıyorum seni, zulasını patlattığım hüzünlerle başlıyorum ilk satıra hep, nedense. sonra, gidişin geliyor gözlerimin önüne suskun haliyle, renk yok ses yok yokluğun büyüdükçe,karışıklığım artıyor sen çoğalıyorsun içimde. gözlerini yazıyorum kırmızı oluyor, kahverengi gözlerin ateş mumu erittikçe, sonra ellerin kıvrımları saçlarının ve dudakların, sessiz gülüşleriyle. bir de tenin beyaz ay ışığı rengin de biraz. biliyorum çocuk, seni kırk satıra yazmak az -hani- allah biliyor ya, fazlasına da can dayanmaz. -son satırlarmı- dön seni çok özledim demeden bu sayfa kapanmaz. |