GÜNEŞ KOKACAK ÜŞÜYEN AVUÇLARIMIZGece gözlerini hibe ederken rüzgârın uğultusu bozuyor sessizliği sensiz bir geceyi daha devirirken bu kaçıncı sabah saymıyorum üşüyor dudağımdan düşen sözler karanlığın girdabında kaybolurken isimsiz yalnızlıklara d’üşüyor çıkarırken ömrümün tutarını birer birer kapısı aralıklı zifiri gecelerimde sürekli kahır kokuyor her cümlede d’üşüyorsun gecelerime yazdığım her kelimede satır satır diziliyorsun sayfama sana adanan her şiir’imde mürekkeple boğuşuyorsun harflerimde demlerken yalnızlığı bulanıyorsun hüzün kokulu sözlerime her şafakta yeniden yeniden doğuyorsun yarınlarıma sana uzanan bu eli bırakma güneşin ışıldayan saçlarına dokunacağız güneş kokacak üşüyen avuçlarımız sonra biz olacağız .. MELTEM KINIC Şiirime sesiyle hayat veren Remzi Kurnaz kardeşime en kalbi teşekkürlerimle |