Aşk-ı Sela
Bir zamanlar akar coşardı
gönül pınarımın suları Toprağa can içindekilere yaşam aşılardı Çöl rüzgarlarının er yada geç geleceği de aşikardı Ama yar ile bir olan baharım tutunacak bir dalım vardı Vefası olmayan bir bahardı bu İlk önce kurak bir yaza emanet etti haykırışlarımı Ardından gece ile eş hazana yar etti yapraklarımı Zemheri bir soğuk ile kar etti filizlenmiş dallarımı Yeniden bahara ermenin telaşı yoktu yaktı çorak umutlarımı Âmâ gözlerle yare tutulmanın cezasıydı bu Vuslatı dört gözle beklemenin ezasıydı bu Kabartılmış bir geleceğin son demi Abartılmış bir umudun duyulmamış selasıydı bu Ensar Türkay |