Bir iyilik yaptım kendimeBugün bir iyilik yaptım kendime Ve gökyüzündeki yıldızlara fısıldadım ismini Güneşi görür gibi birer birer söndü hepsi Rengarenk çiçeklerle dolu pencerenden baktım hayata Sahi hayat ne kadar da güzelmiş; mavi daha serin, ela daha berrak, yeşil daha görkemli, kırmızı daha masum... Bütün çiçeklerini alıp güneşe muhtaç penceremi şereflendirdin. Öyle ki perdem bile siyaha çalmıştı artık rengini Ne kadar da hoş olurmuş insan bulunca dengini. Bırak Ay’ı, kuşları, papatyaları seyretmeyi Bu defa onlar seyretsin seni. Anlatsınlar gözlerine bakınca; denizin, gökyüzünün, ayın ve bulutların yeşile evrilişini Kuşların, güneşin, ayın ve çocukların diliyle sesleniyorum sana Güzide ve güzel papatyalar yar olmuş gönül toprağına Mutluluğa ait ne varsa rengi yeşile bürünmüş Bahar, gözlerinden yürüyor dünyaya Zeytin gözlerine uzanan dalların örtüyor kusurlarımı Bakma ürkek yüreğimin çekingen haline Hep sana yetişemediğimdendir bunca kaygısı, tasası Haya ediyorum sevgin ile demlendikçe Yaradan’ın bunca zaman vermediklerinin bir telafisi gibisin |