İSTEMEM AĞLAMASIN GÖZLERİN




soğuk bir İstanbul sabahı
yedi tepe sanki birbirine küs
beton yığını olmuş her taraf
nefes almak imkansız
çocukluğumu geçirdiğim semt geliyor aklıma
her yer yemyeşil ve çok güzeldi
kendi gibi insanları da değişti sanki
bir başkaydı bizim mahallemiz
herkes tanırdı birbirini
komşuluk ilişkileri çok iyi
yardımlaşma had savhadaydı
peki ya şimdi
buruk başladım güne nedense
eski günleri anınca hüzün çöktü üzerime
gözlerimde hayalin silinmiyor bir türlü
aklımın bir köşesinde sen
simsiyah bulutlar kopacak fırtınanın
habercisi sanki
pencereme düşer yağmur damlaları
sen gelirsin aklıma
gözlerimden boşalır sağanak halinde yaşlar
zamansız biten aşkımızın matemidir her damlası
üzülmeni istemem ağlamasın gözlerin
seni bana hatırlatır gördüğüm herşey
artık dinlediğim şarkılar acıtmıyor canımı
bir düş gördüm diyerek gülüyorum sadece
gri bir İstanbul sabahında
içimdeki korkuların tek sebebi sensin ...

OKUDUM ÇOK GÜZEL KALEMİ KUTLARIM ESGİDENDI KONU KOMŞULUK ŞİMDİ SALLAMI BİLE ESİRGİYOLLAR AKRABALIKDA YOK ŞİMDİ KANKA VAR İYİ ANLATMİŞSİN SEVGİYLEKALIN DOSTÇA KALIN