mektupŞiirin hikayesini görmek için tıklayın affet sevgili bir sazın namesinde kaldım bulanık bir yüzün derin bakışlarından ayrılamadım yağmurun geceye dökülüşü o kadar buruktu ki
sesimden öteye gidemedim
dudak uçlarımda burukluk kaldı
akşamın ayazında ilk bulduğum bankta yalnızlığın gözlerine bakıyorum tadım tuzum sende kaldı sevgili gün aşırı sessizce göğü yerleştiriyorum sineme deniz yok buralarda bir şarkının ağırlığı var sadece yürekte buram buram köhne bir park burası yaprakları dökülmüş ağaçlar var birazda çam içimin sıkıntısını yerdeki yapraklara karıştırıyorum durmadan affet diyorum bu kışta gelemedim güneşe çevirip yüzünü üzgünüm öpemedim affet sevgili ama söz veriyorum sana yarın serçelerin avaz avaz çığlığıyla uyanacağım bir avuç ekmek onları doyuracağım senin ellerin gibi |