KEŞKE BU KADAR SEVDİRMESEYDİN
Keşke bu kadar sevdirmeseydin kendini
Belki o zaman daha çabuk unuturdum Sevda şarkıları çaldığında Belki bu kadar Efkar efkar çekmezdim seni her sigara yakışımda Yada yada isyan etmezdim sensiz her sonbaharlara Seni benden alıp götüren Dalımdan sökülmüş bir yaprak gibi Nerelerde kuruduğunu bilemeden Keşke bu kadar sevdirmeseydin kendini Çekip giderken Seni kolay kolay unutamayacağımı Gözlerimden de farketmedin’mi Şimdi bir varmış bir yokmuş gibisin Gittiğinden bu yana hangisine inanayım Sen giderken Bende unuttuğun yüzün kalmış Kimbilir kaç şarkılarıma kattım seni bir gece vaktı Yada kaç satırlarımı senle karaladım Adını anmadan kapılara bakmadan Bir günüm dahi olmadı biliyormusun ? Keşke Keşke bu kadar sevdirmeseydin kendini Giderken hiç düşünmedinmi Gözlerinin rengini Denizlerin mavisinde arayacağımı Yada yada esen her rüzgar da Şaçlarının kokusunu avucumda toplayacağımı Sensiz yalnızlıklarımın çekilmeyeceğini Gözlerimin sabahlara nöbetçiliğini Belki döner diye kapılarımı hiç kilitlemeyeceğimi Gecelerimi uykusuz sabahlara Senin gidişine haram edeceğimi Keşke bu kadar sevdirmeseydin kendini Gittiğin günden beri Dargınım takvim yapraklarına Hala gittiğin günün tarihi Bir tokat gibi duruyor oracıkta Elim hiç varmıyor o günden beri Ayrılığını ve içimden seni koparmaya Vadesi dolmuş akşamcılara döndüm sayende Gittiğin günden beri O üstüne titrediğin adam Şimdi nerde akşam orda sabah Uslanmaz bir serserilik durmadan peşimde Vedasız gitmelerin olmasaydı Bu kadar dağıtırmıydım kendimi az çok tanırsın beni Keşke bu kadar sevdirmeseydin kendini Üç beş gün de unuturum sanmıştım Olayın sıcaklığından Bu kadar canımın yanacağını Kapıdaki ilk eşikten adımını atarken meğer anlayamamışım Şimdi yalnızlığıma sarılmış Bitmeyen kışlara döndüm yüzümü Meğer baharları ben senle yaşamışım Hiç bitmeyecek gibi bilememişim işte bilememişim Şimdi sensizliğe çarpa çarpa Günleri bitirme telaşına düşümüşüm umarsızca Keşke keşke bu kadar sevdirmeseydin kendini AYHANCA CÜMLELER Ayhan AKDENİZ |