( Bu şiirim çok sevdiğim İsmail Bursalı abimin çok sevdiği eşine hitaben onun ağzıyla yazılmıştır. )


GEL ARTIK MELEĞİM GEL


Kaç yıl oldu bilir misin senden haber yok
Bütün geceler seni özledim seni çok
Hasretliğin bağrıma saplanan sanki bir ok
Hadi gel meleğim gel artık sensiz olmuyor.

Doğan güneşten, öten kuşlardan haber beklerim
Sensiz gecelerden hep gözyaşı gizlerim
Çekeceğim çile varmış der çile çekerim
Gel artık meleğim gel sensiz olmuyor

Etrafıma bakıyorum hep sen varsın
Bedenin toprağa gömdüm ruhunla varsın
Seni bir gün unutursam yaradan beni de alsın
Gel artık meleğim gel sensiz olmuyor

Ben ömrümün mutluluğunu seninle tattım
Senin aşkınla ömrüme ömür kattım
Sen yoksun ben diken üzerinde yattım
Gel bir tanem, meleğim sensiz olmuyor

Gönül bahçemde ömür boyu bir gülsün
Ömrüm var oldukça bu aşkımız sürsün
Seni unuttuğum gün bu ruhum ölsün
Gel bir tanem gel meleğim sensiz olmuyor

Kul Özcan derki ateş düştüğü yeri yakar
Sen aklıma geldiğinde ruhun bedenimi yıkar
Gözlerim gözlerinde resimlerine bakar
Gel gönül sultanım gel meleğim sensiz olmuyor.


ABDULHAMİT ÖZCAN
12.06.10