YAPAYALNIZ
YAPAYALNIZ
Karanlık beynimde hücreler yalnız Günüm geçmiyor ki bir gün ızdırapsız Sözler kifayet etmiyor yürek demsiz Dolaşıyorum kalabalıklarda hep yapayalnız. Nerde bir ışık görsem oraya koşuyorum Bugün benim mutlu günüm deyip coşuyorum Canlılar içerisinde ölü gibi yaşıyorum Geziyorum kalabalıklarda hep yapayalnız. Gönlümesöz geçmiyor son bulsam Otursam bir kenara hayaller kursam Ne zaman düşümde mutlu biri olsam Rüyalarımda geziyorum hep yapayalnız Hasretim artık mutluluklara hep hasret İçimden bir çığlık diyor biraz sabret Hayatım boyunca ödedim hep diyet Sevdalar içinde sevdasız hep yapayalnız. Kim beddua etti kaderim böyle kadersiz Denizlerde yüzüyorum rotasız, gemisiz Her halde bu dünyaya insan olarak gelmişiz İnsanlar içinde yaşıyorum hep yapayalnız Onca yıllar geçti hep mutsuz yaşadım Önümde engeller hepsini kazasız aştım Mutlu olmak için sahte kahkahalar attım Gönülsüzlerde yaşıyorum hep yapayalnız. Kul Özcan’ım kaderim deyip ona uydum Saygısızlık, sevgisizlik çok laf duydum Ben seni hep başımın üstüne koydum Sense ittin sokaklara beni hep yapayalnız. ABDULHAMİT ÖZCAN. 22.11.2010 |