Tav tavlanır, boy boylanır, ey canlar
Soy soylanır, söz söylenir, kim anlar
Kullarına Mevlâ’dandır, ihsanlar
Soruyormuş , dem de, dem’i, bir adem
Dem bu demdir, güzel adem, dem bu dem

Ervah-ı ezelde, aşkları gönle
Nakışlamışlar dost, Levh-i kalemle
Lam,cim, mim ile de, sırlanmış anla
Sırra vakıf olmak, zor iştir madem
Dem bu demdir ey dost, işte dem bu dem

Ol denince, olduran var, bak hele
Dev görevler, yükleyen var, şu yele
Çölde berekettir, sen bak, bu Nil’e
Bakmak,Görmek değil, olmalı kıdem
Dem bu demdir, gören göze, dem bu dem

Bargahda, dergahta, pişmeli yürek
Sevgi dağıtmalı, hem de gülerek
Özünü, adem’i, edersen merak
Kalkmalı diyorsan, gözdeki perdem
Dem bu demdir, ey yarenim, dem bu dem

İman eden kullar, ementü derler
Kâlü bel’a , sûr’u, bilmeli erler
Uyumamalıdır, yağarken nurlar
Uyanık olmalı, her adem her dem
Dem bu demdir, dem bu demdir,dem bu dem

Sırra kadem basar, anlamaz sırdan
Yürekte bir eser yok ise nâr’dan
İbret almıyorsa şu yağan kardan
Eğreti durmasın, gönülde erdem
Dem bu demdir, aziz dostum,dem bu dem

Lüzumsuz bu nefsi, çiğnedi ezdi
Kibir ve gururun, derisin yüzdü
Kötü duyguların, üstünü çizdi
Ne kadar da hoştur, çiçekte badem
Dem bu demdir, hu diyenler,dem bu dem

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ

ETEK YAZILARI

DEM: Kıvam, olgunluğa eren,zamanında, çağ
KIDEM : Yapılan işte geçen zaman,kazanılan tecrübe
MADEM: Değilmi ki, öyle olmalı
ERDEM:Alçak gönüllülük,Ahlaken övme,yiğitlik,doğruluk
HER DEM: Devamlı, sürekli, Soluklanma, nefeslenme,
BÜRDEM: Bütün
ADEM: iNSAN
BADEM : Meyveli bir ağaç türü