Hüzünle bakan gözler, ıslanmıyormuş artık
Yürek acılarına, alıştım ben diyorsun
Yolum bekleyen gözler, puslanmıyormuş artık
Hasret sancılarına, alıştım ben diyorsun

Bu onulmaz sevdalar, kalbime kazılsa da
Dalıp dalıp giderken, görenler üzülse de
Zaman zaman hislenip, yanaktan süzülse de
Gözüm incilerine, alıştım ben diyorsun

Oysa kaşın gözlerin, her an gözümde tüter
Oda’m penceresinde, sefil bir baykuş öter
An’ı yaşamak için, küçük bir umut yeter
Gurbet gecelerine, alıştım ben diyorsun

Yakalamalı aşkı, fazla da geç kalmadan
Şu yorgun bedenimi, hastalıklar bulmadan
Daha yazın başında, hazan vakti gelmeden
Hüznün öncülerine, alıştım ben diyorsun

Felek gönül bahçene, acı, özlem ekse de
Şu uykusuz gözlerin, yollarıma baksa da
Bu sevda seni her gün, ağır ağır yaksa da
Ateş bacalarına, alıştım ben diyorsun

Sabahın seherinde, bak gül bile ağlamış
Bülbülün figanıysa, yürekleri dağlamış
Yaraların kurumuş, üstü kabuk bağlamış
Derdin nicelerine, alıştım ben diyorsun

Lüzumsuz kıvranıyor bu sevdanın elinde
Hasret yağmurlarında, çilelerin selinde
Kalbimi parçalayan, veda eden dilinde
Sözün hecelerine, alıştım ben diyorsun

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ