DOKSANÜÇ SOKAKSoluyan bir insan gibiydi Ölüm döşeğinde kimsesiz Zor yakalardı her sabahı Ve her akşamı Doksanüç sokağın en cefakarı Evimiz !... +++++ Benzemezdi diğerlerine, Tek katlı bir sığınak gibiydi Bizim hane... Mor salkımlı sarmaşık ağı Duvarlarını süslerdi Pençe pençe Sanırdın evimizin sancağı Dolardı arka sokağı gözetleyen penceresinden Çürüyen ciğerlerine Güney’in o sarı sıcağı !... +++++ Daracık bir çıkmazda karşı karşıya Yazgılarıyla paslaşırdı evler Çaresizce Buram buram tüterdi anılar oralarda Küflü solumaları hala hatırım da Türlü çiçekler ekilirdi bahçemize Tohum tohum gezinirdi dönerek Anamın alın teri o ak yüzünde... +++++ Doksanüç sokağın kuralları vardı Sokağı baştan sona arşınlardı Sulanmazdı yaşamları çocuklların orada Onlar hiç büyümeyecek bir ağaç gibi yaşarlardı... +++++ Doksanüç sokakta sahipsizdi uçurtmalar Gökyüzü öfkeli olurdu alabildiğine Su,gazete ve simit satarlardı çocuklar Ziyan olurdu uçurtma mevsimleri yine Tek mevsimle yetinirdi onlar Tek mevsimle Güneş hiç doğmazdı çocukların üzerlerine !... +++++ Bir başka türlü gezerdi bazen de Doksanüç sokağın melankolik rüzgarları Dökülürdü hüzünlü şarkı kırık bir camdan Doksan üç sokağın yorgun taşlarına "Dede Efendi " İkramıyla bir pilli radyodan !... +++++ Zordu, Doksan üç sokak da yaşamak çok zordu Sevgisiz ve ölümcül yaşamak ise en zordu Aydınlanmazdı karanlıklar bu sokakta, Zaten o sokağa hiç güneş doğmuyordu !!!... İ.HAKKI GÜRCANOK -- A D A N A -- |
Gökyüzü öfkeli olurdu alabildiğine,
Su,gazete ve simit satarlardı çocuklar.
Ziyan olurdu uçurtma mevsimleri yine.
Tek mevsimle yetinirdi onlar
Tek mevsimle...
Güneş hiç doğmazdı çocukların üzerlerine !...
Konu çocuk olunca içi cız etmeliydi zulmün. İçim titreyerek dinledim. Şiir yorum bir harikaydı tebriklerimi bırakıyorum.