AFİLLİ BİR SEVDA
Afilli bir sevdaydı bizimkisi.
Ne de hoş gelmişti kuş kanatlı yüreklerimize. Orasından burasından çaldığımız, Zaman artıklarında uçardık hep gökyüzüne. Ya da gökyüzünden arttırdığımız zamanlarda uyanırdık Sıradaki hırsızlığımızın o kusursuz planını kurardık. Alev alsa heryer, Yüreklerimizden sanırdık. Yangını yeşil dumanı pembe görürdük. Öyle afilliydi. Öyle de pervasız. Nezaman ki mevsim güze döndü. Yağmur yağdı ateş söndü. Küle döndü sevdamız... ______________Murat Bulut |