Karanlığın dibine bırakılmış
Acıların labirentinde gezinen,

Zamanın kirli dünyasında
Çığlık, çığlığa dolaşan
Garip bir adam iken,

Dün, yüzüm yeniden öğrendi
Tebessüm etmeyi,
Ve hayata alkış tutmayı,

Yalnızlığımı paralayan
Ay yüzlü bir kadının
Gözlerine kondu gözlerim,

Her gece yargıladığım ruhum
Tanrıya sitemlerle borçlanırken,

Aklımın yarım küresini
Ele geçiren bu güzel kadına,

Sevgilerimin içinden bir demet
Tutku yürütüyorum.

Dudaklarımın arasında ki
En ihtişamlı sözlerimle,

Acılarımın ciğerini koparıp
Sessizliğimin ormanında
Gönlümün sesine lisan olan
Bu yangının ateşini haykırarak.

Kederin vurduğu gözaltı torbacıklarında
Şimdi sevgiyi biriktirmenin
Telaşındayım ölümün kılıcına aldırmadan.

Kanımın kaynadığı saatlerin
Varlığını kalbimde hissederken,

İşte yaşamak bu diyor
Aşka hasret kalmış yüreğim.

Tanrı meleği kötü zamanlarımı
Bir bakışıyla ezerken,
Cennetin sesini işitirim
Onun adımı her telaffuz edişinde.

Sen ne benzersiz bir düş
Ve ne tatlı bir hayalsin.

Büyülü havanla,
İçimi sevgiye büken
Ey! güzel kadın.

Ağzına kadar acıyla dolup taşmış
Bu ürkütücü yaşama
Senin bana bırakacağın
O kudretli sevgiyle karşı duracağım.
Bu kaderle süngüleşen
Ve inatlaşan zamana.