kışa dönük yüzü
Her sabah aynı yerinde
Kolundan çıkarmadiğı saatiyle Başında açık mavi yemenisiyle Çayından henüz alınmış bir yudumla Penceresi küçük evleri sevmezdi Boyu sevdiğinin up uzun Ellerinde ördüğü patikler Kışa dönük yüzünde yer etmiş çizgiler Balık krakersiz olmazdı gün Damağım derdi bunları öğütüyor El bezisiz oturmazdı sofraya Saçlarını taramadan çıkmazdı balkona Sanırsın gencecik bir körpe konuşsa Edasıyla cilvesini yapar usulca Yalnızlığına ortak bir eş dost bulsa Duasını esirgemez yürekten olunca |
Bu ne güzel bir şiirdi böyle Uçuk.
Bayıldım inan. Ben bu şiirin üzerine kocaman bir öykü yazarım yaa. Favorimdir.
Tebrik ederim.