Biliyor musun
Yaşadığımız bu şehri
Öksüzlüğe ittin
Beni ansızın sensizliğe terk ettin
Sen gittin
Beraberinde yağmurlarımız da gitti
Islatamıyor artık sağanak yağmurlar beni
Şimdi hasretinin hüznü basıyor şehrimi
Bir zamanlar eşkıyalar basardı şehirleri
Eşkıyalar daha masumdu sanki
Keşke yine kopup gelseler dağlardan
Aksalar şehrime dört bir koldan
Ellerinde mavzerler hançerlerle saldırsalar
Talan etseler tüm yaşadığımız güzellikleri
Ve beni tutsak etseler
Ellerim değil yüreğim kelepçeli
Sonra verseler katlime fermanı
Yüzlerce kez öldürseler
Diriltip diriltip katletseler
Onlar bir kez öldürürdü aslında
Malını mülkünü vermeyenleri
Ama sen..
Sen öyle misin
Sen ey her şeyimi
Ey sen tüm kalbimi
Ey tüm yüreğimi verdiğim canımın cananı
Beni bir gün bir kez değil
Her gün her saniye binlerce kez
Durup durup
Öldürüyorsun
O da yetmezmiş gibi
Sensizliğin ölümlerine gönderiyorsun...

Faruk ANBARCIOĞLU