Gözlerime bakıyorlarYar... Ne söylesem Annem ve babam Tepki vermiyorlar Garip bir endişe içinde Gözlerime bakıyorlar Kimi zaman Sen daha iyisini bilirsin Diyerek susuyorlar Her ne hikmetse Aynı hayatı benimle Birlikte yaşamıyorlar Kendi dünyaları içinde Kaybolup gidiyorlar, Hüzün ve hicranla Nefesleniyorlar Bu durum karşısında İçim acıyor, Bir şeyler yapmak istiyorum Hiç fırsat vermiyorlar Yeter ki sen oku İstikbalini kazan, O bize yeter, En büyük iyiliktir Diye gönlümü alıyorlar Aynı lisanı Ve aynı zamanı Yaşadığımız halde Niçin bu kadar Sabır ve tahammül İçinde davranıyorlar Duydukları Ezan sesiyle irkiliyorlar, Sanki o an Kendilerinden geçiyorlar, Sessizce gözlerinden bırakıyorlar... Mustafa Cilasun |