Gerçekten sevmeyenler başka tenlere kaçarken
Ölümüne sevenler
Yaşarken kendi mezarlarına gömülürler

Eskiye dair ne varsa silmek istesem de
Resimlerinin küllerine gömdüğüm yüreğim izin vermiyor
Seni unutmak yerine, can çekişmeye razı
Sen bilemezsin yar

Yüreğim sevdalıydı, bir o kadar da kırgındı
Yakarken resimlerini
En çok ağlayandı

Yıldızlı gecelerime bulutlar musallat olduğundan beri
Kaç ten yanaştı şu meczup halime
Kaç gönül kucak açtı, ruhsuz ve inançsız yüreğime
Kimi esmerdi
Kimi de kumral

Çok kararlar verdim kendime dair
Bazen ölümü seçerken
Bazen de sancılı yüreğime kirli tenleri reva gördüm
Denizin ıslak rüzgarlarında, okşadığın saçlarım üşüyünce
İçimin feryatları dile geldi
"Yapma" dedi
"Yapma"

Yine kandırdı yüreğim beni
Ve kefensiz bir halde mezarıma geri dönüyorum yar
Ölümüne sevmek buysa
Varsın Ölüm senin adın olsun
Varsın adın, ölümüm olsun...