Her gülen yüze aldanıp
Kaç güzel gözde cehennemi yaşadın
Kaç sigara söndürdün kirli bakışlarda
Gözlerinden akan yaşların yanağına bıraktığı izleri silerken
Kaç mendilde kan izi bıraktın
Saydın mı

Kendini yollara vurup divane meczuplar gibi
Sabahın ilk ışıklarında kaç Melek ile ağladın
Sana kızgın şimşeklerin gürültüsünde
Hangi yağmur damlasında tazeledin abdestini
Ve
Hangi yetimin ahını aldın
Düşündün mü

Kırdığın kalplerin bedduası mı tuttu ki
Genç yaşında saçların ağırdı
Sen kendine mazeretler bulurken
Hep bedeninin bir parçası çürüdü
Gidenlerin ardından demlediğin kaçak çayları doldururken
Ellerinin titremesi hayra alamet mi sandın

Kaç sokak arasında gizliden gizliye öptüğün fahişeler hatırlıyor seni
Hangi gecelerde sırtına yüklediğin günahlar aklına geliyor
Ucuz parfüm kokuları aklını başından alırken
Kollarında sabahladıkların şimdi neredeler

Bilmezmisin
Sokak lambaları eski aşklar için yanmıyor artık
Ve bekçiler, eskisi kadar gezmiyor

Yıldızların gözyaşları kayıyor gökyüzünden
Söyle
Sen hangisini gördün
Kırgın aşıklar yavaş yavaş ölüyorken
Sen hangi cenaze namazında ön safttaydın

Şimdi yaşlandın da
Ölümün korkusu mu sardı seni
Söyle gönül
Sen kendine belamısın...