Saniye Teyzenin Huzurevi yaşamından Bir KesitBir arkadaşımı daha yolcu ettim Dün Melekler Ülkesine Diğer göçüp gidenler gibi sessiz ve derin bir üzüntüyle. Kimsesizliğin acı çığlıklarını bastırdım göğsüme Yalnızlığımla konuştum ağladım duvarlara Uzun zamandır gözyaşlarım Hiç böylesine karışmamıştı yağmurlara sicim gibi indi solgun yanaklarıma Can dostumdu Perihan, oda arkadaşım tek sırdaşımdı benim Kolkola girerdik O titrek dizlerimizle ve oturur dertleşirdik huzurevi nin yıpranmış tahta kanepesinde.. Bir simit, incecik bir kaşar, yanında da sıcacık bir Çay Mutlu olurduk, sanki et yemişiz kadar. Akasyalarla bezenmiş korusunda gezerdik ağır adımlarla Huzur*evimizin Hiç kimseyle paylaşamadığımız sırlarımız Birbirine kenetlenirdi hüzün ve içimize akan gözyaşlarımızla. Yatılıya kaydedilen bir çocuğun buruk heyecanıyla Bir koca ömrü adadığım evime, zorunlu veda edişimle Kim bilir ? gerçekte o mu evinden koparılmıştı acımasızca Yoksa benmiydim kaderine terkedilen, hangimizdi garip bahtiyar, bilemedim ki ? Gözünden bile sakınıp üzerine titrediği biricik evladı tarafından huzurevine terkedilişine yaktığı ağıt hala kulaklarımda çınlıyor can kardeşimin.. ’BAL İDİM PEKMEZ OLDUM GÜL İDİM KOKMAZ OLDUM EVVEL GEREKLİ İDİM ARTIK GEREKMEZ OLDUM’ Güle güle arkadaşım/ sırdaşım.. Nurlar seninle OLsun... Ve çok sürmedi ne yazık ki, hafta içinde Saniye teyzemizi de uğurladık son yolculuğuna, hiç kimse yoktu giderken ebedi istirahatgahına, huzurevindeki can yoldaşlarından başka.. onunla son defa geçtiğimiz cumartesi günü söyleştik, dertleştik uzun uzun ve bana; "ahh Azadeciğim, anne babanın kıymetini iyi bil yavrum, onları el eline bırakma" "bülbülü altın kafese de koysan ahh vatanım - evim der" dedi hüzünlü bakışlarla.. Biliyordu içine doğmuştu sanki, bu son görüşmemizdi ve benden her hafta istediği aynı şarkıyı birlikte söyledik gözlerimiz dolu dolu...... Gamzedeyim deva bulmam, Garibim bir yuva kurmam, Kaderimdir hep çektiğim, İnlerim hiç reha bulmam... Elem beni terketmiyor, Hiç de fasıla vermiyor, Nihayetsiz bu takibe, Doğrusu ömür yetmiyor... (Dipnot; Saniye teyzenin, gözyaşları içinde bana anlattığı huzurevi yaşamından bir kesiti içim sızlayarak ve elimden geldiğince kaleme almaya çalıştım, yazı/ kurgu tamamen bana aittir.. (Aze) 02-11-2009 |
Gelenlerin hikayeleri yanında..
Tebrik ederim duyarlı yüreği saygılarımla.