Gölgesine ömrümü yasladığım Karaağaç
Sen uyurken
ilk kez kaldırıma çöreklenen utangaç bir dilenci telaşıyla açarım mendilimi rüyalarının avlusuna___ yani, sen uyurken; yeni emekleyen bir bebek duruluğunda sokulur sığınırım her gece sol yanına ve o an titrer vücudumun her zerresi sevgi açlığıyla akıntısında savrulduğum şiirler aşkına sonra, gün uyanırken sıyrılırım kollarından usulca__ Ve onyüzbin öpücük sığdırırım şiir ıslağı dudağına__ Biliyorsun; varlığın görkemli bir Karaağaç gölgesi kadar huzur verir ıssız yanıma___ Hani demiştim ya, Tanrı gündüzleri sana bağışlasın mutluluğu; yanında olanla DOYASIYA yaşa__ Beklerim ben daima, paydos zili çalmayan gece vardiyalarımda yeter ki rüyalarını__/ şiir kokulu kadına adadığını unutma_____ |