Ansızın kaybettim işte yalnızlığa adanmış adresini
Ayları mevsimleri yılları geride bırakarak
Hangi iklim, hangi arzu, hangi ses
Alıp getirir diz çökmüş göz kapaklarını
Beni bana bırak, dokunma ellerime, rüyalarımdan çalma!

Bakma bir yağmur tanesi gibi yalnız kalmış hallerime
Düştüğüm girdapları hatırlatma yeniden
Zamana karşı kelepçelenmiş ellerimden tutma
Eşkali unutulmuş bakışlarımı sorma!

Gün gelecek kuşlar yine havalanacak
Dallarını delecek tomurcuklar gibi
Hoyrat bir meltemde tükenirken akşam
Hangi sokaktan geçiyorsan geç
Savur saçlarını rüzgarlara, doya doya yaşa hayatını
Bıldırcın sürülerine gönder selamlarını
Onların uçtuğu yöne git, ama kaybolma!

Aynı park, aynı masalar, aynı ağacın altındasın
Varsın her şey ıslansın, gölgeni bozsun yağmurlar
Uzaklardan gelen lokomotifin sesidir duyduğun
Uzat kollarını gökkuşağına yetişemem sanma!

Sevdalar yarım kalmış düşler gibidir bazen
Bir başkası gelir arkasından
Yüreğinin her vuruşunda tarifsiz gözler vardır süzülen
Birazdan ay ışığı girer serenadın notalarına
Sev sevebildiğin kadar,
Unut tüm geçmiş zamanlardan arta kalan her şeyi
Duy, hisset, içine gir ucu açık tünellerin, korkma!


İstersen öylece kalsın sararmış mektuplar
Açma, okuma yazdıklarımı, satırlarında boğulma
Savur içindeki kurumuş mor menekşelerimi
Dokunma hiç birine diyorum sana dokunma!

Bir bilmeceden farksızdır yeni gelen gün
Ayrıldığım iskelede bekle onu, sarıl kollarına
Çoktan kurumuştur kaybettiğin yerdeki gözyaşlarım
Bırak boş kalsın telefon kulübeleri
Siyah beyaz filmlerde arama mutluluğu
Yaşa yaşayabildiğince aşklarını, anma adımı, aldırma...