Bir bakmışsın zaman
tiren vagonları gibi yanımdan geçip durmuş
ve ben aynı yere takılı kalmışım,
yani hayatın durduğu yerdeyim
zamanın çok gerisindeyim.


duygu yüklü anlar,düşünceler,
biriken yaralar,tahribatlar,psikolojik depremler
ve daha birçok ruhsal dökülmeler
bizi kendi benliğimize sıkıştırıp duruyor.


örseleniyorum sanki durmadan
biri sanki çekiçle başımın ortasına vuruyor
acı yüzölçümü belli olmayan bir coğrafya gibi büyüyor
büyüyen acının takvim yapraklarından
isli lekesi bir türlü geçmiyor.


ve her gün aynı yaprağın rengine bakıyorum
koparsam da bu isli leke geçmek bilmiyor.
oysa kopardığım her yaprak
tiren vagonları gibi uzayıp gidiyor.
ben tıknaz kalıyorum,
onun ise boyu hep uzayıp gidecek
nereye çıkacak bilmiyorum ama
ben hep gerisinde kalacağım.


24 kasım 2014