Sıradan bir öyküye daldım dal budak hüzün dolu
İçimde sönmüş kadim dostların alevi gibiydi anılar
Pembeler içinde binlerce çocuk sevinçleri
Ellerinde güvercin kanatlı suskun süvariler



Ah yalanın sadık dostları
Birkaç söz topağına sunulan övgüler
İmge cambazı da değilim ki trapezde sırıtan
Ben hüzün maymunuyum yüzümde sahte düşlerin yüzü
Ben palyaço kiki pürmakyaj hüzün sürülü düşlerim



Dün de babamın gözleri ile baktım aynaya
Hiç büyümeyen binlerce çocuk karşıladı beni
Düşlerime ekilen bir avuç gökyüzü ve masallar
Ahh hiç değişmemişti tüm masallar aynıydı
Kadim dostlar gibiydi evvel zamanlar
Gökkuşağına astığımız salıncak ve unutulan çocukluğum



Zamanın dökülen yaprakları garipler mezarlığı
Tıpkı sıradan binlerce öykü gibi
Hüzün sıska bir çocuk iki büklüm takatsiz
Ah yalanın sadık dostları nerede pürmakyaj hüzünleriniz



Ben dün de böyleydim bu günde
Yüreğimde bahar artığı güneş
Sıradan binlerce öyküde gizlenen kadim sevdalar
Babamın gözlerinden baktığım kadardı düşlerim

Mahmudiye Düzkaya