NİYE BEN KENDİMİ PARALIYORUM
Hülyalı gecenin hicranı vurdu
Sevdanın sırrını aralıyorum Hep aynı acılar hep aynı çile Bak yine bir şiir karalıyorum Hasret rüzgarıdır başımda esen Seven yüreklerde aşk desen desen Eğer sen de beni, seviyor isen Niye ben kendimi paralıyorum Duada dillerim, ah mutlu olsam Her seven gibi de, bir kere gülsem Halimden anlayan birini bulsam Bütün dertlerimi, sıralıyorum Yollara bakarım, gelmiyor niye Suç isnad ederim, havaya suya Gitmiyor; bari, uyusun diye Tüm hüznü beşikte, ıralıyorum Ortak ettin bana gurbet elleri Soldu yüreğimde sevda gülleri Kızgın sahraları, ulu çölleri Bir güzel peşinde turalıyorum Bendeki resmini her gün öperek Başka fırsatları, geri teperek Kara gözlerine, atıf yaparak Bu gönlü durmadan yaralıyorum Lüzumsuz biter mi,gözünün nem’i Buz kesti, donuyor, sevdanın şem’i Alev; kor’a dönmüş, yaslı sinemi Sevda ateşinde, Hâr’alıyorum Sadık DAĞDEVİREN Aşık LÜZUMSUZ |
sular seller gibi duyguların dökülüşü sayfaya
ve çağlayanlara dönüşmekte yıkarcasına bendini
kutluyorum bu gönül zenginliğini
ömrüne bereket olsun
selamlar