Piç Gibi
Ruhumu asınca kiraz dalına
Çıplak omuzlarımda göründü zona. Çıkarınca yüzümden gülüşümü Hüznümden tanıdılar beni. Tellere takılmış uçurtmalar da yok Oyunlar bile çıldırmış olmalı Körebeden kaçarken sığındığım saklambaç Elma desem çık armut desem bana ne diyor. Piç gibi ortada kalan çocukluğum Üç buçuk atan kör karanlıkta Hem korkuyorum Hem de ıslık çalıyorum sessizliğe. Yalnızlığın böylesi çok kötü. Anne! Ben ölmeden bir daha Sen sakın ölme! |