Bir devran gürlerki
yıldızlar sebebsizce yağar ocağımıza
Ve ne vakit uyansak
Bir usturalık yaşam kusar soframıza
Ve karanlık bir çağın durgunluğu
Ve engin denizlerin hırçın yorgunluğu...

Vuruldum....
Bir kerbela arifesi,
Ve yersiz yurtsuz
Ve zamansız yok edilen bir gülüştüm
Ve olgun
hemde hadsiz hesapsız ..

"Herkes ev hapsine çekilsin"!
Diyerek anons geçerdi korkunç bereliler.
Sonra İsrafil son kez sur’a üflerdi.
Ve telsiz seslerinde kıyamet yankısı
Ve bir ana yüreğinde acbü’z-zeneb..
Ve ecelsiz,
günahsız...

Sokaklar, kalabalık ölüm kâbusu
ve Diyarbakır caddeleri
Ve bütün çığlıklar kuşandı üstümüze
Biraz bitkin, çokça yılgın
zamansız ve savunmasız.
Ve umutlar meçhule...

Taa şakaklarına,
ve yüreğine zincir vurulmuş
ve en çokta bedenler küskün
Mapushane önlerinde anne kalabalığı
Ve adaletin adı "kayıp"...

Demdir ,
sıcağı sıcağına yuvası dağılmışların
Ve kurşun fermanına ağıt yakanların

Demdir ,
Evladını son adrese soranların divane arayışları
Bir fotoğraf taşırlar ki zaman aşımında yarınları,
ve solgun dağılır hayalleri
Belki de hiç acımaz çığ düşen bedenleri.

Ve kayıt dışı bir avuç canları
Ve paramparça dağılır o heyecanları.
Sonra hasret çekilmez olur bir ananın gözlerinde
Ve en çok son görüşlerinde...

Halbuki az şey bilirlerdi
belki soldan atan kalpten bihaberlerdi
Hani Hasan ve Hüseyin’im
Hani beşikte duran cennet kokulum.

Her sokak kan revan bir uğultu
Her sokakta tansiyon gelgitlere dolanmakta.
kimi kalpler dayanmaz.
Kimi kalp kalbe
ve inadına bir varoluşa dayanır.

Ve her günümüz Galatasaray meydanı
Karanlık düşler sarmış her bir yanı
Ve katil kargalar üşüşür ,
mülksüz bir adaletin ta göğsüne...
Şimdi dirilme vaktidir ey Mezopotamya’m..!

Bir ananın avuçları ölüler mezarlığı
Ve bir fatiha beraberlik vaktidir
şimdi ayağa kalkma vaktir ey Türkiye’m...!!

....