Çıplak Çığlık
ÇIPLAK ÇIĞLIK
Cadde boyu loş ışıklar Yol boyu kıvranıyor Acı çekiyorlardı. Bir uğultuyla ürperiyorum Yollar ışıklarla fısıldaşıyordu Gökyüzü karanlık Alabildiğine hoyratça Siyah ve asil Sıcak bir o kadarda acıtan Duygular içinde O son gülümseyişin Gözlerimin önünde Ve uğultular son cümlendi Beynimde yankılanan: “Gitmeliyim, yüreğinden” Soğuğun yüreğime çarpan Şamarıyla uyandım Üşümüştüm yollar hala ışıklarla fısıldaşıyorlardı Işıklar acı çekmiyorlar, Aksine dostluk kuruyorlardı yollarla Ve aslında yol boyu acı çeken bendim sadece Yüreği yanan, hoyratça görünen Karamsar ve siyah yaşayan Hepsi bendim. Yüreğimden gittin gideli Çıkarttım bütün duygularımı Soyundum Çırılçıplak kaldı ruhum Tenim hissetmedi başka bedenleri Karanlıkla yaşıyor Bilmediğim yollarla dostluklar kuruyor Gözyaşlarımla yatıyor Acılarlarımla sevişiyordum Bitmeyen kısırdöngüde. Dayadım silahı beynime Tetiği çeken bendim Beni öldürense sendin Sen mi? Yalnızlığın olmadığı yerdeydin… |
Acılarlarımla sevişiyordum
Bitmeyen kısırdöngüde.
Dayadım silahı beynime
Tetiği çeken bendim
Beni öldürense sendin
Sen mi?
Yalnızlığın olmadığı yerdeydin…
ne yazıkki çığlıklarımızı bi tek duyan biziz.. asıl duyması gerekenler duyarsa zaten o an yanlız değiliz.. güzel bir anlatım.. susmadan çığlıkları duyurana dek yola devam... tebrikler..