Ay'a
#
suya bürünmüş ay var ya gündüz çıkıp göğe gece göle yerin yurdun belli değil ya neyse bir buluta bakar kala kalışların dona kalışların çırılçıplak bakışların dur şiirim geldi şimdi şaiirim göldeki kurba da niye vıraklar ki böyle zamanlarda böyle zamansızca kırık bir yeri olmalı mesela baştaki tahtaları yoksa yılan bu yutar adamı bunca ye beni kahrolur şimdi kahrından kaybolur şimdi şimdi güneş doğar da kaçar göğe geri sanır gök mavi saklar kendisini bilmez ki ardı arkası zifiri siyahi hem aya ne zaman kar yağdı işte o zaman çalıp davulu zurnayı ata bindirip kurup gelini, halayı üzgünüm şairim şiirim gitti geldiği gibi # |
bir aya baktım ben gibi yalnız
sonra yıldızlara baktım sen gbi
baktıkça çoğalan ........müzeyyen