AFRAZE-7
Tecen, Murgap, Karakum da, kayboldu
Ey Afraze, sebep mutlak, Hüdadır Kuan Derya, kuruyunca, ne oldu Göçler geldi, bu nasıl bir, vedadır Kögmen dağlarının, zirvesi kardır Karlar eriyince, gelen bahardır Tanrı dağ, zirvende ıssık göl vardır Bozkurt uluması, burda nida’dır Pamir yaylasında, rüzgar sert eser Somon dağlarında, nefesin keser Qarokül gölünde, rüzgarlar susar Şairin yaptığı yâd’dır, edâdır Toktokul suyunu, şu kara-köl’ü Hazar, Aral, Balkaş, sularla dolu Ertiş, esil nehri, yurdumun gülü Akarken su sesi, ne hoş seda’dır Destanlar, kitabe, anlatır bizi Elbette sürülür, geçmişin izi Bozkırı, Ovası, bayırı, düzü Bu toprak uğrunda kaç can fedadır İdil’den, Kırım’a, ordan Hazar’a Dilerim Türk eli, gelmez nazara Afraze, ağıt çok, gönlü bizar’a Kızıl elma bize, ahttır, cida’dır Zerefşan, nehriyle, ah kaşkaderya Amuderya candır, vah karaderya Narin derya, surhanderya, sirderya Aşık Lüzumsuz’a, bunlar cüda’dır Sadık DAĞDEVİREN Aşık Lüzumsuz CÜDA: Yurt, baba ocağı gibi çok sevilen şeylerden ayrılmış olan, uzak kalmış olan. CİDA: Kargı, mızrak, İnat etme, direnme |