dilimin ucunda düğümlediklerim şiirlerimin ucuna gelse de dökemiyorum
ağır geliyor kalem incecik bileğime... sıkı sıkıya tuttuğum adının parmak aramdan süzülmesiyle...
her sabah olduğu gibi bu sabah ta bir bardak çay sohbeti yerine seninle soğuk şiirler demliyorum yüreğimin pencere önünde
gölgenden başka herşeye âmâ olan gözlerim uzaklara bakıp ta geçmişten ötesini göremedikçe anılar öyle derin çizgiler bırakıyor ki yüzüme her yanım acısa da ağlayamıyorum
közünü düşürdüğün içime her nefeste çekerken acıyı ne gecem belli ne gündüzüm kabuslar içindeyim bilincim yitirilirken sayfalara taşan mürekkep kokusu acı nabzım yitirilirken kanı canı ısınamayan şiirlerimin elleri soğuk
yokluğunun dipsiz kuyularında yüreğimi aydınlatmaya çalışan sadece ufacık ,karanlık bir ışık... gittiğinden beri herşey ölüm rengiyle karışık
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Ağlayamıyorum Bile Artık şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Ağlayamıyorum Bile Artık şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Takılan plağın ilk durağında Sensizlik neden tekrar tekrar çınlamakta? Bana ağlamamı geri ver Ağlamak beni ayakta tutmakta… Sensizliğın zılgıtında yüreğim Amansız buluttan yaş dilenmekteyim
--Ödünçte olsa sana ağlamak için!-- Sen bir kere senden sonra ben her kere öldüm Yine de sen gibi -ölemiyorum-
-Her kere ölmek-: gerçekten de insan her gün ölüyor:(( Yüreğinize sağlık Ely Hanım Saygılarımla...
Mavi çaldım Aglattigim için gözyaşlarınız gizlensin diye Başlı başına şiir oluyor yorumlar Nasıl yüreksiniz böyle Hisseden ve karşılığını şiir şiir döken Eksik olmayın İyi ki tanıdım 🌿☕
közünü düşürdüğün içime her nefeste çekerken acıyı ne gecem belli ne gündüzüm kabuslar içindeyim bilincim yitirilirken sayfalara taşan mürekkep kokusu acı nabzım yitirilirken kanı canı ısınamayan şiirlerimin elleri soğuk süper Tebrikler...saygılar..........
iflah olmaz bu yürek iflah olmaz ey sevgilim senden sonra.. teslim olacağım ayrılığına.. düşeceğim matemlerin kucağına.. çıkmayacağım bu gece meyhanelerde, uğramayacağım beni bıraktığın o yerlere ölüm düşünceye kadar gözlerime... iflah olmaz bu gönül iflah olmaz ay cananım sen gittikten sonra teslim edeceğim boynumu dar ağacına kapatacağım gözlerimi yalan dünyaya kulağımı tıkayacağım kalbimin yakarışına inmeyeceğim sehbadan yere ölüm emri gelinceye kadar kalbime...
kıyamam kızıma acısını içen ecelini beklerken nasıl yaşar ben bilirim derdini yudumlayan nasıl can çekişir onuda iyi bilirim dört bir yanın kıyısız uçurum olsa gözün yine sevdiğini ,gönlün yine o yolu gözler değil mi evlat
buz gibi dört duvarın üzerine düşmesi ne demek bilirsin sende bu halsiz ihtiyarın bildiği gibi nasıl ağlatır gözlerini takvim yaprakları zamansız nasıl bakacağını şaşırdığın gökyüzü nasılda ağlar bazen rahmetini saçarken yeryüzene işte hal böyle be evlat düzenimizi bıraktık yaratana vuslatımıza hasret yaşayan biri kadarız
bu vakitime eşlik eden şiirine yazan kalemine bu ihtiyardan kocaman bir aferin daha
dilimin ucunda düğümlediklerim şiirlerimin ucuna gelse de dökemiyorum
:(
ne yazsam bir ucu eğik, ne söylesem bir yanı eksik ne desem kifayetinden noksan sevgili oysa, her düşlediğim vuslatta her beklediğim baharda ve her gözlediğim yolda sen vardın
çıkarsız sevmekten öteye gitmedim ki seni severken üzerine dökülecek bir hazan yaprağına bile razı olmazdı aciz yüreğim hep naçar kaldım sana ne kadar düşkündüm avuç içlerindeki sıcaklığa oysa :( ne kadar esirdi yüreğim dilindeki tek bir kelama şimdi dökülmüş gözlerimi heba ediyorum sana ömrümden geçip gitmiş en son aşkı sana kurban veriyorum düşüyorum da yüreğinden ÖLEMİYORUM....!!!
dört duvara yazdığım yalnızlığımı şahit tutan kırık bir kalemden öteye gitmez beyaz sayfaları kirleten yetimliğin öyküsünden başkasını yazmaz adres bilirde şiirlerim sahipsizliğinden viran bahçeleri aratmaz ki sevdiğim sızlanırım da ecele vakit biçemem özlerim sonsuzluğu da SENİ ALMADAN GİDEMEM...!!
VE her zaman ki demi ile düşer şiir gözlerime acımı bir avuç agu niyetine yudumlarım şimdi: :(
bir zamanlar yaşama tutunduklarım
şimdi her solukta öldüren azabım...
OY BENİM DERDİME ORTAK YÜREK KOMŞUM! geceme son şiirdi bugün kanadığım yettin hem de fazlasıyla .....
közünü düşürdüğün içime her nefeste çekerken acıyı ne gecem belli ne gündüzüm kabuslar içindeyim bilincim yitirilirken sayfalara taşan mürekkep kokusu acı nabzım yitirilirken kanı canı ısınamayan şiirlerimin elleri soğuk
yokluğunun dipsiz kuyularında yüreğimi aydınlatmaya çalışan sadece ufacık ,karanlık bir ışık... gittiğinden beri herşey ölüm rengiyle karışık
Bak ki, Ölemiyormuşsun bile Ağlamak mutluluk gibi gelir herhalde Kördüğüm olmuş galiba Gide gide, Artık acılar yüreğin de Ver elini öteki eline Birbirine kenetle Vur acıların beline ! Zorla da olsa, Çelik gülmeler geçir yüzüne Dayan, dayan ölümüne ! Anlasınlar mücadele edilemeyeceğini seninle Bir depreme döner belki yüreğin ama Alışkanlık yaratınca acılar sen de, Bağışık olursun geçen zaman içinde Duymazsın artık sen iyice, Hançer saplasalarda sinene !
Alışırsın, Acı istersin daha, daha ! Yok mu daha ?... Acılar senden çeker bu defa Kaçarlar senden uzaklara Lakin acı isteyenin onlar Artık uğramazlar dünyasına Sen sıfırdan başlarsın hayata !!!...
Tebrikler duygularına ! Yepyeni mutluluklar sana !!!...
Ben aslinda bu tür siirleri pek sevmedim, sevemedim ama bu siiri okurken hüzün kapladi yüregimi daldim mazinin en karanligina, girdim acilarimin en derinlerine cikamadim bir süre uzaklara daldim iki damla yas süzüldü gözlerimden fakat, fakat toparladim yine kendimi yasanmaliydi herseye ragmen acilara inat kaleminize kuvvet saire arkadasim aynen devam
her sabah olduğu gibi bu sabah ta bir bardak çay sohbeti yerine seninle soğuk şiirler demliyorum yüreğimin pencere önünde
çok güzeldi, okurken şu fon müziğinin satırlarla sarmaşması yok mu hüzün bulutlarında şiirle, şöyle sızlatan bir haz aldım tekrar tekrar dinledim, okudum
Yarının Mah’lanmış gölge/sin/de geziniyorum
Kimsenin görmesinden değil
Kendimi görmekten çekiniyorum
Gamzemde saklanmış takatsiz hiçliği ararken
Soruyorum ‘’Nerdeyim?’’
-Bulutlardan birkaç damla dilenecektim
Ödünçte olsa sana ağlayabilmek için-
Kuruluktan yanan gözlerimden
Saklıyorudum oysa kendimi…
Ay, karanlığıma sızmadan keşke haber verseydi!
Gölgeme sığınıp sızıntılarımı görmezden gel/ebil/seydi!
Ey Sevgili!
Takılan plağın ilk durağında
Sensizlik neden tekrar tekrar çınlamakta?
Bana ağlamamı geri ver
Ağlamak beni ayakta tutmakta…
Sensizliğın zılgıtında yüreğim
Amansız buluttan yaş dilenmekteyim
--Ödünçte olsa sana ağlamak için!--
Sen bir kere senden sonra ben her kere öldüm
Yine de sen gibi -ölemiyorum-
-Her kere ölmek-: gerçekten de insan her gün ölüyor:(( Yüreğinize sağlık Ely Hanım Saygılarımla...