Sustum;

Her yer ölüm kokusu
Ellerin bile !

Her şey kadar dönük sırtın
Her şey kadar aynısın nihayet ...

Annemin masalları kadar umut vermiyor anlattıkların

Dişlerimin arasında Kaf dağı
O son kıymıkları silkeleniyor ay ışığından saklı
Sözlerinden, gelmeyen sabahı kolay sanma beklemeyi
Ölsem daha iyi !


Ufalanıyorum seninle sessizce bu yılgın dünyadan apar topar
Alabildiğince siyahı anımsatıyor yalanladığım sözlerim


Yılka atlar gibi şahlanacakken
Düşüyorum gönlümü salladığın gönül salıncağından ...


Öksüz bir kedi gibi titretiyor korkular içimi
Her şey kadar bende biraz yokum aslında ...


Kaygım bunca uykusuz gecenin
Beni kucağından düşürecek bir yırtığı olmasından
Aralık kaldıkça gözlerimizin ayasında vedalar
Saçımdaki tokadan bile davacı olasım var


Hiç korkar mı gözyaşı sahibini boğmaktan
usanırken üstüne güneş, zor bela doğmaktan



Sustum ;

Sükut çok yakışıyor bir kadının yalnızlığına sanki
Her ayna aynısını söylüyor


’ Sen daha delisin
Baş edebilirsin ’



Sustum;

Artık en asil sessizlik dilimdeki
En hakir ayrılık bizimki !

Başımda dönenen bir şimşek edasıyla ürkütüyor kimsesizliğimi yüzün


Şimdi pay ediyorum günlere aflarımı
Hergün bir kez daha hatırlamak için gidişini

Söz ver,

Sen de unutacaksın
Bir hançer kılıp, nasıl mıhladığını gözlerime gözlerini


Yara aldım sol boşluğumdan
Düştüm kendi boşluğuma

Acım benden büyük
Kalbim ayrılığa tıka basa tok

Gaip bir devranın iki çocuğu gibiyiz
Korkma alçak bir vedanın içine sıkışmaktan
Alışırsın ruhundaki yangınların telaşına
Ateşinle sen de barışırsın ...






Gülşah Gayret

Tekirdağ