Bilmezdim düne kadar, cahilmişim anladım.
Ne insanlar yaşarmış meğerse şu dünyada.
İçi başka görünen, dışı başka görünen;
Ne insanlar yaşarmış meğerse şu dünyada.

Ben sanırdım “hedefi ahlak ile koyarlar.”
Aynı şeyden zevk alır aynı şeyle doyarlar.
Bir de gördüm ibreyi kendisine ayarlar
Ne insanlar yaşarmış meğerse şu dünyada.

“Hepimiz kardeşmişiz” böyle dediler oysa,
Üstü kalsın o zaman eğer kardeşlik buysa.
Bin kez ona uyarsam ne var bir de o uysa?
Ne insanlar yaşarmış meğerse şu dünyada.

İçi bomboş olsa da “söyleyecekmiş sözü.”
Küfür nefret söylemi, kızarmıyor hiç yüzü.
Dağlar tepeler gibi göstermekte hep düzü
Ne insanlar yaşarmış meğerse şu dünyada.

Adam gibi yaklaştım verdim sade bir selam.
Adam değilmiş meğer çıkmaz ağzından kelam.
Usandım yaşamaktan diyeceğim vesselam;
Ne insanlar yaşarmış meğerse şu dünyada.