İNSANLAR -1-
Hüzünler dedik pîrim, üstümüze örtülen,
Hayatın yokuşları bizlere sevimlidir. Bizdik her şiir gibi coşarcasına gülen, Oysa bütün gülüşler çok sahte değil midir? Hüzünler dedik pîrim, üstümüze örtülen. Hislerinde o umut, o tebessüm bayramı, Gözlerinden diline, dilinden kalbe düştü. Yine son umuduyla gündüz etti akşamı, Kuşlardan önce kalktı, bir baktı ki sönmüştü Hislerinde o umut, o tebessüm bayramı. Şiir kitabı gibi ortadan başlamıştı, Sonsuza uzanırdı, kenetlenirdi kolu. Hiç çocukça gülmemiş hiç de ağlamamıştı, Yaş otuz beş değildi; yarılamıştı yolu, Şiir kitabı gibi ortadan başlamıştı. Emre GÜLBÜZ Münzevî 11.11.2014 |