Yüksek DallarBüyüdüm kesildim! Kırdılar beni, İki dal kuzeye, ayaklık- kesik! Daha on santim’ken âciz gövdemi, Meyvemin yüzünden, kestiler beni... Bir yanımda duvar, bir yanım telli, Yanımda uçurum! Kaderim belli, Plânında yol geçiyormuş benden, Ölçtüler toprağım’ âti kederli... ‘U’ caddenin iki ucu arası, Çıkmazlı sokağın devâmındayım, Meyvem: Yeni dünyâ, ben muşmulayım, Çamların yanında, nefesim belli... Meyvemden sonrası, vermiştim eşkin, Durmadan budandım, sahibim pişkin! Gelecekse ölüm, kapımda miskin, Şeker meyvelerim, tohumum belli... Kadir yazar- çizer, bakar ağaca, İnsana benzetti, yazdı kısaca, Ağaçlar söylese tüm dertlerini, Utanır- susarız! Ayıp; kısaca. kadiryeter Kadir Yeter. 11.11.2014 (07.7.2005 Perşembe) TRABZON. |
Eski günleri hatırladım.
Ağaçlar hiç kesilmesin.
Akciğerlerimiz hiç solmasın.
Kalemine sağlık.
Selam ve saygılarımla.