yüzümde kırışır saat
Göğün kucağına kalemim sürülmüş
Cennet gölgesini dilime düşürmüş Elmanın bir ıssırığı gırtlağıma takılmış Yutkunurum da aymaz bahar geçmez gözümden Geceye sigaramın katranını bulaştırırım Sessizliğime uyur gezer bir halde uzanırım Sevgiliye dair biriktirdiğim serzenişlerim vurur girdaplarımın kıyısına Umut atına atlayıp gelecek diye beklerim Yüzümde kırışır saat Saçlarımda dökülür Parmaklarımda eğrilir Dizlerimde yorulur De ki Ezilen bir rüzgarın dokunduğu ağacım Ve Düşlerini kaybetmiş |
Ezilen bir rüzgarın dokunduğu ağacım
Ve
Düşlerini kaybetmiş müflisim, hayale muhtacım... kaleminiz daim üstad.