YOKSUNEski bir plâk sesi kulağımdaki Onca cızırtının içinden sıyrılıp, düşüveriyor içime kokun Pas tutma dilimde hayat, bırak konuşayım Yanı başımda sigaram, çakmağım ... Usulca fısıldasam geceye ’şerefe’ Cevap verse , _ Ellerime dokun ... Bir avuç yıldızım olacaktı belkide, Dudaklarımın kenarını kızartan o bir yudum şarap Yetseydi güneşi ayıltmaya günün ilk saati . Ağlamamak için iç geçirdiğim bu yerde Ne çok yaprağın gözyaşı birikmiş oysa Toprak kendini her teslim edişinde bahara Keşke benide bahtına küskün bir tohum saysa ... Dilsiz bir çocuğa ses verircesine Haykırsam tıka basa doldurup ağzımı Utancından kızaran kimsesizliğime nispet olsun diye Buruk bir yalnızlığın tınısını emzirse gözyaşım Yürüsem ıslak ayak izlerinin üzerinden de, varsam yanına Ben biçare, ben suskun , sevgiden yoksun Sen yoksun ... Kendimden daha zavallı kederimle harman olmuşum öylesine Elleri sıcak olan anlamaz beni, bilirim ... Sımsıkı yummuş gözlerimi Okuyorum içimden hayatımın hazin özetini Yalancı bir boşlukta kendimi karalıyorum . Dokunmasın ellerime kimse istemem ! Ayrılığın izleri yok olmasın göz bebeklerimden de Sevdiğim gözlere, bunun hesabını ömrümce veremem ... Kim bilir; Düşünce sarhoş bir akşamın en dibine Tutar çekersin ellerimden beni belki, kendi şehrine Azada düşer bu zavallı kalbin sahibi beden Kaygılanmadan, korkmadan, düşünmeden ... O şehrin ışıkları kandırmasın seni, inat et sevme karanlığı, içimdeki sevdayı görmeden ... Gülşah Gayret Tekirdağ ... |
Bu gün bu ilk şiirinizi çok beğeniyle destekliyorum..
Gönlüne sağlık.
Bu güzel şiiri yazan güzel insanı kutluyorum.
Selamlar..