İnsan-ı Kâmil Yolcusuİnsan-ı kâmil olma yolundaymış bir nefis Her an çıkıyormuş karşısına kara bir is... Bir tanesini ha kovdum kovacağım derken, Hocası dedi kovmak için daha çok erken. Peki, dedi başladı çekmeye yine acıyı, Her bir acı doğurdu, yepyeni bir sancıyı... Acılarla büyürdü, farkında değil idi. Daha ne görmüştü ki, çektiği çile miydi? Şeriat olsa mevki, vuracaktı vurana, Kendi verir gibiydi, hayrı şerri durana... Tarikata yükseldi; arttı çektiği çile. Her bir vuruluşunda ayağa kalksa bile Sonra bir gelir aklı başına, ah bir gelir... Yaptığın bedelini tövbesi geri verir... Hakikatle marifet, kaldı anlatılmamış Bu gönül oralara hiç daha ulaşmamış... Ama istediği şey oralara ulaşmak Bir olup hep Allah´la, O´nla susup, konuşmak... ****bu şiirimin ilhamı sevgili AHMET TURANOĞLU hocamızdır... |