SANMA DELİ GÖNÜL USLANIYORUM
Ayrılık hasreti, ne kadar soğuk
Nefesim donuyor, sisleniyorum Yüzüm hiç gülmüyor, şu boynum eğik Elemle, hüzünle, besleniyorum Dalında salınan, ayva nar gibi Saçlarıma bir bak, oldu kar gibi Yoğ imiş Dünya’da, tatlı yar gibi Adını andıkça, hisleniyorum Dinmiyor güzelim gönülde sızı Gülmeden geçirdik, baharı yazı Dalıyorum böyle ben bazı bazı Gözlerim doluyor, puslanıyorum Yokluğun çok kötü her şey iyide Dalga sesleriyle doldum kıyıda Deli gönül böyle kör bir kuyuda Sana derinlerden, sesleniyorum Ne seni güldürdüm, ne de ben güldüm Özlem acısıyla, ölmeden öldüm Mızrapsız küf tutan, saz teli oldum Böyle bir kenarda, paslanıyorum Tat alamıyorum sazlarda, meşkte Salınanım yok ki, şu sırça köşkte Vuslat olmayınca, böylesi aşkta Çile dağlarına, yaslanıyorum Lüzumsuz ne işin tamburla ney’le Küsüpte hayata, kahretme öyle Sevdiğinden uzak, kalınca böyle Sanma deli gönül, uslanıyorum Sadık DAĞDEVİREN Aşık LÜZUMSUZ |
okuduğum her kıtada farklı bir feyz aldım,
tebrikler...