Sen miydin küçücük yüreğime yaşam sevinci olan ?
Ne zaman havaya saldın içinde ki nefesi?
Ne zaman boşluğa savurdun nefesinde ki beni?
Domino taşları gibi sıra sıra yıkıldın.
Ben dizdikçe sen yıktın
Ben topladıkça sen dağıttın.
Yüreğim gibi darmadağın edip bıraktın geride herşeyi..
Çakıl taşları gibi tek tek denize attın da
Oturup izledin taş düştükçe denizde oluşan dalgaları.
Dalgalar sana güzel geldi de,
benim yüreğime vurdu be sevgilim...
Ona da aldırmadın da ,
Kalkıp gittin yüreğimin kıyısından..
Haykırışlarım oldun, çıkaramadım sesimi.
Nefesim oldun, salamadım havaya.
Rüzgarım oldun geldin geçtin.
Kar tanesi olup eriyip gittin güneşi görünce..
Dayanamadın be sevgilim!
Yüreğimin ateşini dindiremedin
Kıvılcımlara bir ateşte sen attın...
Oysa ben,
Bir kar tanesiyken bile yalnızca yüreğinde eridim...!