Çok sevmişim seni...
Ömrümün seninle geçmesini isteyecek kadar çok sevmişim...
Yüzüne bakamayacak durumda olduğum halde bile,
yüzüne bakma cesaretini bulacak kadar çok sevmişim.
Sensiz bi ömrü kabul edip,
kendi ellerimle idam sehpama tekme atacak kadar çok sevmişim seni.
Seninle uyuyup seninle uyanıp seninle yaşayacak,
hatta seninle yaşlanmak isteyecek kadar çok sevmişim seni..
Kendi kalbimi sorgulamadan,
sana kalbimi açacak kadar çok sevmişim...
Aşkmış bu meğer...
kavuşamadan aşk mı bitermiş?
Bitermiş...
Ya bitmesi gerektiği için bitermiş,
Ya da bitmemek için,
bitmek zorunda olduğu için...
Ama bitermiş işte..
Bitmiş...
Aşk kırıntıları kalırmış geride bitince...
Melekler ağlarmış, yıldızlar kayarmış ...
Yüreğimizdeki hırçın dalgalar kıyıya her vurduğunda,
kumsaldaki çakıl taşları misali sürer götürürmüş sevgimizi.
Çok sevdim seni...
Pişman değilim...
Oysaki yasaktın bana,
ya da yasaktım ben sana...
Bu yasaklara inat, hırçın bir dalgayla vurursan bir gün kıyıma,
Kayalıkların arasında düşen bir kalp, kalbin ortasında bir yara,
Ve yara da kendini göreceksin unutma...